Przejdź do głównej zawartości

C++ metaprogramowanie z wykorzystaniem szablonów cz. 3

Dzisiaj omówię ostatnie z podstawowych zastosowań dla metaprogramowania. Nie przeciągając dziś będzie o „pętlach bez pętli”. W wielu przypadkach (a może i nie w aż tak wielu ale w kilku na pewno) mamy do czynienia z pętlą której ilość iteracji jest znana już w momencie kompilacji programu. W takich sytuacjach kompilator potrafi sam powielić kod zachowując odpowiedni indeks iteratora np.:

for(int i=0; i<3; i++)
{
  func(i);
}

func(0);
func(1);
func(2); 


Taki kod zadziała nieco szybciej gdyż nie ma potrzeby inkrementowania zmiennej
i oraz jej alokacji dealokacji. Niestety nie mamy gwarancji że kompilator tak postąpi. Prezentowane zachowanie zależne jest od samego kompilatora jego wersji oraz wykorzystywanych optymalizacji. Aby wymusić wygenerowanie kodu przez kompiilator można skorzystać z template'ów. A oto rozwiązanie problemu

void func(int i){std::cout<< i << std::endl;}
template<int i, typename FuncType>
class MetaInlineLoop
{
 public:
   static void Do(FuncType f)
   {
     MetaInlineLoop<i-1, FuncType>::Do(f);
     f(i);
   }
};

template<typename FuncType>
class MetaInlineLoop<-1, FuncType>
{
 public:
   static void Do(FuncType f)
   {
   }
};

wywołanie:
std::function<void(int i)> f = func;
MetaInlineLoop<10, decltype(f)>::Do(f);


Szablon MetaInlineLoop przyjmuje 2 parametry jednym z nich jest numer iteracji a drugim typ funkcji która ma być wywołana. Ponadto szablon ten definiuje statyczną metodę Do której jedynym zadaniem jest wywołanie funkcji f przekazanej jako parametr, oraz rekurencyjne wywołanie kolejnej instancji szablonu MetaInlineLoop z zdekrementowaną wartością indeksu. Następnie widzimy specjalizację która przedefiniowywuje statyczną metodę Do w sposób kończący rekurencję. Na uwagę zasługuje sposób przekazania funkcji func do wnętrza szablonu. Prezentowana metoda wykorzystuje szablon std::function który wraz z std::bind daje bardzo szerokie możliwości (o std::bind i std::function napiszę innym razem). Jak widać w powyższym przykładzie zastosowań dla metaprogramowania jest całkiem sporo a jak mogę zapewnić jest to dopiero wierzchołek góry lodowej.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Makra i preprocesor

Jako programista klasycznego C przyszło mi wielokrotnie ścierać się z makrami. Makro to zestaw instrukcji umieszczanych w kodzie są jednak interpretowane nie przez kompilator ale przez preprocesor. Preprocesor jest „pomocnikiem” kompilatora, zajmuje się on np. wstawianiem treści plików nagłówkowych do plików z kodem za pomocą instrukcji #include. Preprocesor należy rozumieć jako prymitywny edytor tekstu dokonujący „korekcji” plików z kodem źródłowym przed rozpoczęciem ich przetwarzania przez kompilator. Jakie są zalety wykorzystywania tych rozwiązań w kodzie? Tak naprawdę w języku C w czasach przed wprowadzeniem słowa kluczowego inline umożliwiały wstawianie kodu we wskazane miejsce. Należy bowiem pamiętać że każdorazowe wstawienie makroinstrukcji powoduje ingerencję w kod źródłowy (innymi słowy we wskazanym miejscu zostanie wstawiony stosowny fragment kodu). Łatwo obserwowalnym efektem częstego wykorzystywania makr w plikach z kodem jest rozrost pliku binarnego oraz jego szybsze d

C++11 Iterowanie

Zasadniczo iterowanie po elementach tablicy/vectora/listy itp. nie jest niczym nowym, interesującym ani pasjonującym, ot szara codzienność. Przyjrzyjmy się zatem jak robimy to najczęściej: class Image { public:   Image();   void rotate(float angle);   void display();   void* serialize(); }; class ShowImage { public:   void operator()(Image image)   {     image.display();   } }; //... std::vector<Image> imageCollection(10); for(int i=0; i<imageCollection.size(); ++i) {   imageCollection[i].display(); } for( std::vector<Image>::iterator                          currentImage = imageCollection.begin();                         currentImage < imageCollection.end();                         ++currentImage ) {   currentImage->display(); } std::for_each(imageCollection.begin(), imageCollection.end(),               ShowImage()); Dla naszych potrzeb stworzyliśmy sp

C++11 Variadic templates – szablony ze zmienną liczba parametrów

Witam w nowym roku. Dziś będzie o nowym elemencie szablonów czyli o szablonach ze zmienną liczbą parametrów. Ich implementacja i zachowanie różni się nieco od klasycznych szablonów. Nowa funkcjonalność pozwala na tworzenie bezpiecznych list typów. template<typename ...Ts> void variadic_template(){} Pierwszą nowością jest zastosowanie ...(wielokropka) przy określaniu typów szablonu. W ten sposób sygnalizujemy mnogość typów. Niestety nie mamy możliwości iterowania po kolejnych typach wewnątrz naszego szablonu. Ponadto taka definicja pozwala na stworzenie/wywołanie naszej szablonowej funkcji bez typów. variadic_template<>(); Aby tego uniknąć można uciec się do następującej sztuczki: template<typename T1, typename ...Ts> void variadic_template(T1 arg, Ts... args) W powyższym przykładzie jawnie wymuszamy podanie przynajmniej jednego typ dla naszej funkcji szablonowej. Jak już wspomniałem nie możemy jawnie iterować po typach przekazanych do